Nederlands
Dit opiniërende artikel geschreven door de gehele fractie van Lijst Calimero is gepubliceerd in UK-10 op 5 november 2009.
Een enerverende Universiteitsraadvergadering afgelopen donderdag, met als heikel punt het Bindend Studie Advies (BSA), eindigde abrupt door het weglopen van de SOG en GSb. Het is een teken van politiek onvermogen om het harmoniemodel meteen als ‘overleden’ te beschouwen, enkel omdat je het niet eens bent met een voorgenomen besluit. ‘De oorlog is begonnen’, aldus de fractievoorzitter van de GSb. Grote woorden, maar op deze manier steek je het harmoniemodel zelf een dolk in de rug.
Het staat iedere partij vrij om kritiek te leveren op beleidsvoorstellen en de verschillende fracties hebben hiervoor ruimschoots de gelegenheid gehad. Wij snappen dan ook niet hoe je het CvB van een ‘autoritaire’ houding kan beschuldigen wanneer zij kunnen rekenen op de steun van 15 van de 22 raadsleden. Het accepteren van moeilijke beslissingen is onderdeel van de bestuurlijke verantwoordelijkheid. Weglopen uit een vergadering is daarom een enorme minachting van je ambt als raadslid. Je hebt je verkiesbaar gesteld, je bent verkozen en dus heb je de verantwoordelijkheid die daarbij hoort aanvaard.
Ook lijkt al die commotie ons wat voorbarig: er zal eerst overeenstemming moeten zijn over de voorwaarden waar een opleiding aan moet voldoen om een BSA te kunnen invoeren. Zelfs de vorm en de puntengrens staan nog niet definitief vast. De stelling dat Calimero er alles aan doet om het BSA zo snel mogelijk in te voeren, willen we bij deze dan ook naar het rijk der fabelen verwijzen. Toch is het genomen besluit desastreus, tenminste, als we de GSb voorzitter in de UK van vorige week moeten geloven: ‘Studenten moeten zich verzetten tegen BSA’. Over een autoritaire houding gesproken. Mogen studenten dat niet zelf meer bepalen dan?
Voor steeds meer studenten begint het gedrag van verzakende studiegenoten hun eigen studievoorgang te frustreren. Het feit dat recidivisten bij studies als Bedrijfskunde, Rechten en IB/IO tegenwoordig niet meer worden toegelaten bij de werkcolleges van eerstejaars vakken is één van de trieste gevolgen van slechte rendementen in het tijdperk van de massa-universiteit. Wanneer een kwart van de eerstejaars niet meer dan 5ec in het eerste semester weet te behalen en een ander kwart gewoon 25ec of meer behaald, dan constateren wij dat deze slechte rendementen niet geheel op het bordje van de universiteit kunnen worden geschoven. Studenten hebben wat dat betreft ook zo hun verantwoordelijkheid, waarvan de vrijblijvendheid steeds lastiger te verdedigen is.
Wij zijn ons ervan bewust dat er ook risico’s aan een BSA zitten, maar veel van de geschetste doemscenario’s zijn te ondervangen door slim beleid. Een uitgebreide dialoog met vertegenwoordigers uit de studentengemeenschap is wat ons betreft dan ook nodig. Het besluit, zoals dat er nu ligt, biedt studenten zowel binnen als buiten de universiteitsraad een unieke kans om invloed uit te oefenen op de invulling van het BSA. Wat ons betreft een teken dat het Harmoniemodel nog altijd springlevend is.
